Στην 1η αγωνιστική του τρίτου γκρουπ για την προκριματική φάση του παγκοσμίου κυπέλου, η Ελλάδα αντιμετώπισε στο στάδιο Καραϊσκάκης τη Λευκορωσία.
Η Ελλάδα αμύνθηκε με σχηματισμό 1-4-4-2 ενώ στην φάση της επίθεσης ο Γιοβάνοβιτς παρουσίασε το προσφιλές του σχήμα. Οι δύο κεντρικοί αμυντικοί πλαισιώνονταν είτε από τον Βαγιαννίδη είτε κυρίως από τον Κουρμπέλη δημιουργώντας τριάδα στην αμυντική γραμμή. Οι δύο τελευταίοι λειτουργούσαν απόλυτα συγχρονισμένα. Συγκεκριμένα όταν ο Βαγιαννίδης ήταν χαμηλά, ο Κουρμπέλης ήταν ψηλότερα σε θέση κεντρικού μέσου. Όταν ο δεξιός πλάγιος αμυντικός της Σπόρτινγκ αποφάσιζε να προωθηθεί, ο Κουρμπέλης ήταν αυτός που κατέβαινε πιο χαμηλά σχηματίζοντας την τριάδα.
Ο έξτρα παίκτης (3 ν 2) στα μετόπισθεν βοηθούσε στην καλή κυκλοφορία της μπάλας απέναντι στο δίδυμο των επιθετικών της Λευκορωσίας που αμύνθηκε με 1-4-4-2 (μέχρι το 2ο γκολ), ενώ επέτρεπε και στην εθνική μας να αμύνεται αποτελεσματικά σε καταστάσεις επιθετικής μετάβασης των Λευκορώσων, να κερδίζει εύκολα την μπάλα και να εκδηλώνει εκ νέου επιθέσεις.
Στα αριστερά το πλάτος διατηρούσε ο Τσιμίκας, ενώ ο Τζόλης κινούνταν σε πιο κεντρική θέση έχοντας ρόλο αριστερού εσωτερικού μέσου ενώ λειτουργούσε και ως δεύτερος φορ. Στα δεξιά ο Καρέτσας είχε προωθημένη θέση και κοντά στην πλάγια γραμμή για να απομονώνει τον προσωπικό του αντίπαλο και να εκμεταλλεύεται την ικονότητα του στο 1 ν 1.
Ο Μπακασέτας στην ίδια πλευρά είχε τον ρόλο του εσωτερικού μέσου, ώστε όταν συγκλίνει, η μπάλα να βρίσκεται στο “καλό” αριστερό του πόδι και να επιχειρεί είτε πάσα είτε σουτ. Ο Παυλίδης τέλος βρίσκονταν στην κορυφή της επίθεσης και συχνά κατέβαινε χαμηλά στο μεσοδιάστημα λειτουργώντας ως πέμπτος μέσος. Το σχήμα αυτό εκτός από το αριθμητικό πλεονέκτημα στα μετόπισθεν δημιουργούσε και μια υπερφόρτωση στην μεσαία γραμμή με 4 ν 2, ενώ όταν ο Παυλίδης κατέβαινε χαμηλά γίνονταν 5 ν 2.
Διάγραμμα: Σχηματισμός εθνικής Ελλάδας στην φάση επίθεσης και βασικές κινήσεις των παικτών της
Υψηλή πίεση, γρήγορη κυκλοφορία, καλές αποστάσεις και ποικιλία στον τρόπο που απειλούσε
Η Ελλάδα θέλησε να ελέγξει τον ρυθμό από το πρώτο λεπτό. Είχε σαφή προσανατολισμό να έχει αυτή την κατοχή της μπάλας, ενώ στις περιπτώσεις που την έχανε ασκούσε άμεση πίεση για να την ξανακερδίσει. Έτσι προέκυψε και το πρώτο γκολ στο 3ο μόλις λεπτό, μετά την γρήγορη ανάκτηση της μπάλας από τον Μπακασέτα, την ικανότητα του Παυλίδη να εντοπίσει τον ελεύθερο από μαρκάρισμα Καρέτσα στο δεύτερο δοκάρι και να τον τροφοδοτήσει με ακρίβεια.
Παρά το γεγονός ότι οι Λευκορώσοι αμύνονταν σε συμπαγή σχηματισμό που δεν άφηνε πολλούς διαθέσιμους χώρους κοντά στον χώρο που παίζονταν η μπάλα, η ποιότητα των διεθνών μας τους επέτρεπε, είτε να συνδυάζονται σε περιορισμένο χώρο είτε να μεταφέρουν την μπάλα με ταχύτητα στην αδύνατη πλευρά και να χτυπούν όπως έγινε στο 2ο γκολ με τον Καρέτσα να σεντράρει και τον Παυλίδη να ξεμαρκάρεται και να σκοράρει στο 2ο δοκάρι.
Η εθνική συνέχισε να εφαρμόζει υψηλή πίεση και να επιτίθεται με σωστές αποστάσεις των παικτών κάτι που δημιουργούσε τις προυποθέσεις για ακριβείς μεταβιβάσεις, και άμεσες αμυντικές μεταβάσεις. Η πιο σημαντική όμως επίδραση των καλών αποστάσεων και τοποθετήσεων αφορούσε στις πολλές κερδισμένες μπάλες έξω από την περιοχή μετά από απομακρύνσεις, που οδήγησαν σε δεύτερες ευκαιρίες για σουτ με τους Ζαφείρη και Κουρμπέλη. Παράλληλα η εθνική προκαλούσε πολλά προβλήματα στον αντίπαλο, τόσο από τις πτέρυγες (σέντρα Τσιμίκα – ευκαιρία Παυλίδη 26’), όσο και μέσα από κάθετο παιχνίδι (3ο γκολ, ευκαιρία Τζόλη στο 27’), ενώ γίνονταν επικίνδυνη σε κάθε στατική φάση (ευκαιρίες Κουλιεράκη, Μαυροπάνου και 4ο γκολ).
Διάγραμμα: Διάσπαση των γραμμών με κάθετο παιχνίδι (ευκαιρία του Τζόλη στο 27’) απέναντι στο 1-4-5-1 των Λευκορώσων από το 18’ έως το 45’
Οι Λευκορώσοι μετά το 2 – 0 άλλαξαν τον αμυντικό σχηματισμό τους σε 1-4-5-1 με τον Ebonh να μετατίθεται στην μεσαία γραμμή και τον Yablonski να επιδιώκει να ελέγξει τον χώρο του μεσοδιαστήματος χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ η εθνική διατηρούσε ακόμη κι έτσι έναν επιπλέον παίκτη στον χώρο του κέντρου.
Διάγραμμα: Το 1-4-5-1 της Λευκορωσίας (18ο – 45ο λεπτό)
Επιθετικά οι αντίπαλοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να απειλήσουν, κυρίως από την δεξιά τους πλευρά όταν ο δεξιός πλάγιος μέσος Gromyko συνέκλινε προς το κέντρο και κατέβαινε χαμηλά. Ο Τσιμίκας συνήθως τον ακολουθούσε και δημιουργούνταν χώρος για τον δεξιό πλάγιο αμυντικό Pigas, χωρίς όμως κάποια αξιοσημείωτη επιθετική απειλή.
Διάγραμμα: Μοτίβο επίθεσης της Λευκορωσίας
Η Ελλάδα τελείωσε το ημίχρονο με ποσοστό κατοχής κοντά στο 63% αλλά αυτό που ήταν εντυπωσιακό ήταν οι τελικές προσπάθειες που έφτασαν τις 20, αριθμός που συνήθως δεν επιτυγχάνεται σε 90 λεπτά αγώνα.
Χαμηλότερο τέμπο και διαχείριση
Οι Λευκορώσοι ξεκίνησαν στο δεύτερο μέρος με νέα αλλαγή σχηματισμού μετατρέποντας το 1-4-5-1 σε 1-4-4-2 με ρόμβο. Ο Gromyko πέρασε σε θέση επιθετικού μέσου και ο Melninchenko με τον νεοεισελθέντα Barkovski ήταν οι δύο επιθετικοί. Στόχος ήταν να αποκτήσει μεγαλύτερη πυκνότητα στην μεσαία γραμμή και να περιορίσει την δράση των μέσων της Ελλάδας.
Διάγραμμα: Σχηματισμός Λευκορωσίας (45ο – 90ο λεπτό)
Στα πρώτα 10 λεπτά οι παίκτες του Carlos Alos απείλησαν με μακρινά σουτ αλλά μετά η εθνική πήρε πάλι τα ηνία. Παράλληλα όμως μπήκε σε καθεστώς διαχείρισης του αγώνα, κατεβάζοντας τον ρυθμό, ενώ οι αλλαγές που έγιναν αφορούσαν στα πρόσωπα και όχι στην τακτική. Οι Λευκορώσοι σκόραραν με πέναλτυ, η εθνική ομάδα έχασε σημαντικές ευκαιρίες για το 6ο γκολ με το 5 -1 να παραμένει ως το τέλος.
Συμπέρασμα: Η εθνική για 45 λεπτά ήταν εντυπωσιακή και με μεγάλη ποικιλία στους τρόπους με τους οποίους προκάλεσε ρήγματα στον αντίπαλο. Η ποιότητα των παικτών σε συνδυασμό με την καλή οργάνωση οδήγησε σε μια θεαματική και συνάμα ουσιαστική εμφάνιση. Πριν μερικά χρόνια ομάδες με δυναμικότητα αντίστοιχη της Λευκορωσίας αποδεικνύονταν δύσκολοι αντίπαλοι και πολλές φορές προκαλούσαν στραβοπατήματα. Για την εθνική του Γιοβάνοβιτς όμως ο χθεσινός αντίπαλος αποδείχτηκε απλώς ένα χαμηλό εμπόδιο. Αυτή η ομάδα έχει πολύ μέλλον, μας δείχνει όμως ότι έχει και παρόν.
